مدت زمان درمان ارتودنسی: یک راهنمای جامع

ارتودنسی یکی از روش‌های درمانی دندانپزشکی است که به منظور اصلاح مشکلات مربوط به ناهنجاری‌های دندانی و فکی مانند کج شدن دندان‌ها، فاصله زیاد بین آنها، نامرتبی فک‌ها و جلوزدگی فک بالا یا پایین مورد استفاده قرار می‌گیرد. هدف اصلی ارتودنسی، ایجاد یک طرح لبخند زیبا و متناسب با ساختار صورت است که علاوه بر زیبایی، سلامت دهان و دندان را نیز تضمین می‌کند.

مدت زمان درمان ارتودنسی بسته به شدت مشکل دندانی، سن بیمار و همکاری بیمار متفاوت است. اما به طور کلی، ارتودنسی بین 6 تا 36 ماه طول می کشد.

عوامل مؤثر بر مدت زمان درمان ارتودنسی

چندین عامل می توانند بر مدت زمان درمان ارتودنسی تأثیر بگذارند، از جمله:

• شدت مشکل دندانی: هرچه مشکل دندانی شدیدتر باشد، مدت زمان درمان نیز طولانی تر خواهد بود. به عنوان مثال، اصلاح دندان های نامرتب ممکن است سریعتر از اصلاح ناهنجاری های شدید فک باشد.
• سن بیمار: کودکان معمولاً سریعتر از بزرگسالان پاسخ به درمان ارتودنسی نشان می دهند. این به دلیل اینکه لثه ها و استخوان های کودکان هنوز در حال رشد هستند.
• همکاری بیمار: بیمارانی که به خوبی دستورالعمل های دندانپزشک خود را دنبال می کنند و به طور منظم برای معاینه مراجعه می کنند، معمولاً مدت زمان کوتاه تری را در ارتودنسی سپری می کنند.
• نوع دستگاه ارتودنسی: نوع دستگاه ارتودنسی که استفاده می شود نیز می تواند بر مدت زمان درمان تأثیر بگذارد. به عنوان مثال، درمان با براکت های فلزی معمولاً سریعتر از درمان با براکت های شفاف است.

مرحلات مختلف درمان ارتودنسی

درمان ارتودنسی معمولاً در چند مرحله انجام می شود:

1. بررسی اولیه: دندانپزشک وضعیت دندان ها و فک شما را بررسی می کند و تعیین می کند که آیا نیاز به ارتودنسی دارید.
2. تهیه طرح درمان: دندانپزشک یک طرح درمان جامع برای شما تهیه می کند که شامل نوع دستگاه ارتودنسی، مدت زمان درمان و هزینه آن است.
3. نصب دستگاه ارتودنسی: دستگاه ارتودنسی در یک جلسه یا چند جلسه نصب می شود. این ممکن است شامل کشیدن دندان ها، تراش دادن سطح دندان ها و اتصال براکت ها یا سایر دستگاه های ارتودنسی باشد.
4. مراجعات منظم: شما باید به طور منظم برای معاینه و تنظیم دستگاه ارتودنسی به دندانپزشک مراجعه کنید. این معمولاً هر 6 تا 8 هفته یک بار انجام می شود.
5. خارج کردن دستگاه ارتودنسی: پس از اتمام درمان، دندانپزشک دستگاه ارتودنسی را خارج می کند و نگهدارنده های دندانی را برای شما تجویز می کند. نگهدارنده های دندانی به حفظ موقعیت جدید دندان ها پس از پایان درمان کمک می کنند.

اقدامات لازم برای کوتاه کردن مدت زمان درمان ارتودنسی

در اینجا چند نکته وجود دارد که می توانید برای کوتاه کردن مدت زمان درمان ارتودنسی خود انجام دهید:

• به خوبی بهداشت دهان و دندان خود را رعایت کنید. مسواک زدن و نخ دندان کشیدن منظم به جلوگیری از تجمع پلاک و باکتری ها کمک می کند و به روند درمان کمک می کند.
• از جویدن غذاهای سفت و چسبناک خودداری کنید. این غذاها می توانند به دستگاه ارتودنسی آسیب بزنند و روند درمان را کند کنند.
• سیگار نکشید. سیگار کشیدن جریان خون را در لثه ها کاهش می دهد و خطر ابتلا به بیماری های لثه را افزایش می دهد که می تواند بر نتیجه درمان ارتودنسی تأثیر بگذارد.
• به دستورالعمل های دندانپزشک خود را دنبال کنید. این شامل رعایت رژیم غذایی خاص، استفاده صحیح از دستگاه ارتودنسی و مراجعه منظم به دندانپزشک است.

ارتودنسی ثابت

ارتودنسی ثابت یکی از روش‌های متداول و رایج برای اصلاح مشکلات دندانی است. در این روش، براکت‌ها و سیم‌های ارتودنسی به دندان‌ها چسبانده می‌شوند و به مرور زمان با اعمال نیرو، دندان‌ها را به موقعیت صحیح خود هدایت می‌کنند. براکت‌ها معمولاً از جنس فلز یا مواد شفاف مانند سرامیکی هستند و سیم‌های ارتودنسی از جنس نیکل-تیتانیوم یا استیل ضد زنگ ساخته می‌شوند.

انواع براکت‌های ارتودنسی ثابت:

• براکت‌های فلزی: این نوع براکت‌ها رایج‌ترین نوع براکت‌ها هستند و به دلیل استحکام و دوام بالایی که دارند، برای اصلاح طیف وسیعی از مشکلات دندانی مناسب هستند.
• براکت‌های سرامیکی: این نوع براکت‌ها شفاف هستند و به دلیل رنگی مشابه رنگ دندان‌ها، ظاهر بهتری دارند. با این حال، نسبت به براکت‌های فلزی مقاومت کمتری دارند.
• براکت‌های لینگوال: این نوع براکت‌ها پشت دندان‌ها قرار می‌گیرند و کاملاً نامرئی هستند. بنابراین، برای افرادی که زیبایی ظاهری برای آنها بسیار مهم است، گزینه مناسبی محسوب می‌شوند.

انواع سیم‌های ارتودنسی:

• سیم‌های نیکل-تیتانیوم: این نوع سیم‌ها خاصیت ارتجاعی بالایی دارند و به تدریج نیرو را به دندان‌ها وارد می‌کنند.
• سیم‌های استیل ضد زنگ: این نوع سیم‌ها قوی‌تر و محکم‌تر هستند و معمولاً در مراحل پایانی درمان ارتودنسی استفاده می‌شوند.

ارتودنسی متحرک

ارتودنسی متحرک برخلاف ارتودنسی ثابت، قابل برداشتن است و معمولاً برای اصلاح مشکلات جزئی دندانی مانند فاصله بین دندان‌ها یا کجی خفیف دندان‌ها استفاده می‌شود. این نوع ارتودنسی شامل انواع مختلفی مانند پلاک‌های شفاف، ریتینر و اسپلینت‌ها می‌شود.

اجزای ارتودنسی متحرک:

• پلاک‌های شفاف: این پلاک‌ها از مواد پلاستیکی شفاف ساخته می‌شوند و به طور مستقیم روی دندان‌ها قرار می‌گیرند. پلاک‌های شفاف ظاهر بهتری نسبت به براکت‌های فلزی دارند و راحتی بیشتری را برای بیمار فراهم می‌کنند.
• ریتینر: ریتینر یک ابزار ارتودنسی متحرک است که پس از پایان درمان ارتودنسی ثابت برای حفظ موقعیت دندان‌ها در جای جدید مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• اسپلین: اسپلینت یک وسیله ارتودنسی متحرک است که معمولاً برای محافظت از دندان‌ها در برابر آسیب‌ها یا به منظور جلوگیری از بازگشت مشکلات دندانی استفاده می‌شود.

انتخاب نوع ارتودنسی مناسب

انتخاب نوع ارتودنسی مناسب بستگی به عوامل مختلفی مانند سن بیمار، نوع و شدت ناهنجاری‌های دندانی، بودجه بیمار و ترجیحات شخصی او دارد. دندانپزشک با بررسی شرایط بیمار بهترین گزینه درمانی را پیشنهاد خواهد کرد.

در کل با رعایت این نکات می توانید از حداکثر مزایای درمان ارتودنسی بهره مند شوید و مدت زمان درمان خود را کوتاه کنید.

همچنین اگر قصد خرید لوازم و یا دارو های دندانپزشکی را دارید، میتوانید به سایت دندان سنتر مراجعه کنید.